Wie ben ik?
Persoonlijk
Wie ben ik?
Ik ben Mirjam Marijs, geboren (1990) en opgegroeid in het Zeeuwse dorpje Hoedekenskerke. Na mijn diploma van de opleiding SPW-4, heb ik ervaring opgedaan als aupair, PGB'er en gastouder in diverse gezinnen in Nederland. Tussendoor ben ik 3 maanden in een gezin in Amerika geweest en heb ik 3 maanden vrijwilligerswerk gedaan in Oekraïne met Roma-kinderen.
Wat doe ik in Oekraïne?
Momenteel werk ik via de stichting Kimon in Vil'shany (Zakarpatia) in een internaat voor kinderen en volwassenen met een beperking. In dit huis wonen 180 kinderen en volwassenen. Ikzelf begeleid 2 van deze kinderen (M en P) die ik in 2018 heb leren kennen. Ze zijn broer en zus en hebben een zeldzame genetische aandoening waardoor ze lichamelijk beperkt zijn. Ik probeer hen te stimuleren in hun ontwikkeling, hun stem te zijn door voor hen op te komen in bijvoorbeeld eventuele behandelingen en hun leventjes zo dragelijk mogelijk te maken. Ik ben dankbaar dat ze nu inmiddels een diagnose hebben en het streven is een behandeling zodat ze niet nog verder achteruit gaan. Verder ben ik er ook voor de andere kinderen waar dit mogelijk en haalbaar is. Als er bijvoorbeeld materiaal en hulpmiddelen nodig zijn, dan proberen we dat te organiseren. Door de liefde die ik heb gekregen voor deze kinderen, hoop ik dat ze mogen voelen dat ze voor God waardevol zijn en dat ze Zijn vrede in hun hart mogen ervaren
Hoe was de weg naar Oekraïne?
Tijdens mijn eerste verblijf in Oekraïne kwam ik in contact met een stichting die met vrijwilligers in ziekenhuizen werkte met jonge kinderen die zonder ouders in het ziekenhuis lagen. Toen kwam de vraag of ik dit ook wilde doen voor een jaar. Dit sprak me heel erg aan, maar ik had nog niet de zekerheid dat ik dat gelijk moest doen. Pas na 3,5 jaar werd het duidelijk dat ik naar Oekraïne mocht. Ik heb zo vanaf 2018 2 jaar in het ziekenhuis in Vinogradiv mogen werken. Hier heb ik de 2 kinderen M en P voor het eerst leren kennen en ben ik van hen gaan houden. Het waren 2 mooie en tegelijk pittige jaren met veel verdriet om kinderen die overleden zijn. In de corona periode veranderde de situatie in het ziekenhuis en moesten mijn collega en ik een keuze maken: Òf naar NL òf naar het kindertehuis in Svaliava waar veel van de kinderen naartoe waren gebracht. Ik had die keus snel gemaakt, omdat M en P hier ook heen waren gebracht. Zo heb ik in het kindertehuis in Svaliava ongeveer 3 jaar mogen werken. Totdat M en P naar het internaat/kindertehuis in Vil'shany werden overgebracht in november 2022. Na lang zoeken naar een huis en wekelijkse bezoekjes aan de kinderen heb ik in augustus 2023 een huis gevonden en kon ik weer dichter bij de kinderen gaan wonen.
Gods wegen
Achteraf is de weg van de Heere erg wonderlijk geweest en wijs, waar ik me alleen maar over kan verwonderen. Ik ben dankbaar voor de plek en de taak die de Heere me heeft gegeven. Ik hoop en bid dat Hij mijn leven en het leven van de kinderen in Zijn hand houdt en ons werk (ook van het HomeTeam) zou willen blijven zegenen.
