Eerste dagen met Erika en Rik-Wim
Na de vorige blog heb ik alweer een boel nieuwe indrukken opgedaan. Ik zal er wat over proberen te vertellen.
De dagen nadat we aangekomen waren, hebben we overnacht in een huis van de stichting in de stad Beregovo. Het was fijn om in dit huis te zijn, er was veel ruimte en het was gezellig om met de vrouw die hier woonde (om het huis te onderhouden) Engels te praten. Ze heeft gelijk ook wat Nederlandse woordjes geleerd:-). We hebben deze dagen Beregovo verkend, we zijn op de berg geklommen (heel wat schrammen rijker, maar wel een mooi uitzicht als beloning!), we zijn een dagje naar Vinogradiv geweest om de spullen uit de bus alvast bij Marianne te brengen (waar ik de eerst weken zal verblijven tot er een huisje is gevonden voor mij) en we zijn een middagje naar Nagydobrony geweest (waar ik 4 jaar geleden 3 maanden heb gewoond en gewerkt). Dit was erg leuk, we hebben met z'n drieën erg genoten van de kinderen en waren het er over eens dat we zo snel mogelijk weer terug wilden! We hebben met hen Nederlandse liedjes gezongen en ze zongen voor ons een Hongaars lied. Op zondag zijn we met Stefanie (een andere Nederlandse vrouw die in Beregovo in het ziekenhuis werkt) naar een kerkdienst geweest. Het was een baptisten gemeente waar deze zondag Nederlandse vertaling was. Ik vond het erg fijn om weer in Oekraïne naar de kerk te gaan, het voelt weer vertrouwt! Erg fijn dat er Nederlandse vertaling was, zodat we eigenlijk alles van de preek hebben kunnen volgen. Na de kerkdienst hebben we bij Stefanie koffie gedronken. 's Middags hebben we samen met de kerkdienst meegeluisterd in Nunspeet en 's avonds kon ik met 's-Gravenpolder meeluisteren. Het was fijn om deze zondag zo bij elkaar te zijn, maar het afscheid kwam ook wel snel dichtbij. In de nacht van zondag op maandag zouden Erika en Rik-Wim weer richting Zeeland vertrekken. Dit afscheid was niet leuk, maar ik ben wel heel blij dat ze me wilden brengen! Inmiddels zijn ze veilig in Nederland aangekomen en ben ik vanaf maandag aan het werk in het ziekenhuis in Vino.
Werken in het ziekenhuis
Afgelopen maandag ben ik begonnen in het ziekenhuis in Vino. Het was best een beetje spannend natuurlijk. Gelukkig wist ik al wel een beetje hoe het ging omdat ik hier in mei ook al een dagje heb gewerkt. Ik heb er deze week inmiddels 3 dagen gewerkt (inmiddels ben ik nu ook in Vino in huis bij Marianne). Op woensdag zijn we altijd vrij. Nu merk ik wel waarom dat nodig is. Ik ben iedere dag na het werk erg moe. Het zijn natuurlijk allemaal nieuwe indrukken, je hoort hele dagen een andere taal, je moet mensen leren kennen, de cultuur is anders, de stad ken je nog niet enz enz. Maar het meeste energie kost denk ik het verwerken van de verhalen van de kinderen. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal en ze zijn nog zo klein! Ook het feit dat je nooit kan geven aan de kinderen wat ze ook echt nodig hebben, kost veel energie. Maar het is zo fijn om voor deze kindjes te mogen zorgen. Alleen een glimlach van een baby die blij is dat je over zijn wangetje wrijft is dan al zoveel waard! Willen jullie meebidden voor de kinderen, voor ons en voor een huisje? Omdat het nu al wat later is, zal ik in de volgende blog binnenkort wat meer schrijven over het werk in het ziekenhuis en over het kindertehuis waar we woensdag geweest zijn. Ook zal ik proberen daar wat foto's bij te doen! Tot de volgende keer:-)
Groet Mirjam
Reactie plaatsen
Reacties